صفحات صبحگاهی نوشته‌های اول صبح ما هستند از هر چیزی که در ذهنمان می‌گذرد.
مربی درونی برای هریک از ما کافی است. اما مادامی که به آن مقام نرسیده‌ایم، به مربی بیرونی هم احتیاج داریم.
نوشتن معجزه می‌کند. این را کسی می‌گوید که ساعت‌های زیادی از زندگی‌اش به نوشتن سپری شده است. معجزه‌های نوشتن نصیب کسانی می‌شود که پیوسته می‌نویسند.
برای هرکدام از ما خیلی وقت‌ها پیش آمده که دنبال کتاب خوبی می‌گردیم برای خواندن. اما نمی‌دانیم سراغ چه‌جور کتابی برویم یا از کدام نویسنده
سال نو برای خیلی از ماها با هدف‌های نو و تازه آغاز می‌شود. با این امید که آن‌ها را به سرانجام برسانیم. اما خیلی وقت‌ها
من فکر می‌کنم علاقه و تمایل ما آدم‌ها به تمام نشدن چیزها از لایتناهی بودن زندگی سرچشمه می گیرد. ذات زندگی تمام نشدنی و بدون
کار می‌کنیم که پول در بیاوریم. اما اصلا چرا کار می‌کنیم و هدف از کار کردن چیست؟ وارد نانوایی شدم و دیدم که مرد عرق
شاید بپرسید ارتباط مرگ و دوستی چیست. این رابطه را وقتی متوجه شدم که سریال مینو را تماشا می‌کردم. این سریال در فضای سال‌های بعد
شاید دیدن قفسه‌های بلند و طولانی کتاب به شما هم مانند من حس خوبی می‌دهد. این حس را من از دوران کودکی با خود آورده‌ام.
وقتی پدرم از من خواست که با او صحبت کنم، ترس مبهمی وجودم را فرا گرفت. نمی‌دانم چرا هربار برای چند کلمه حرف زدن با
وقتی برای اولین بار بلاگفا را شناختم و فهمیدم چیزی به عنوان وبلاگ نویسی وجود دارد، از خوشحالی ذوق کردم. همزمان با دوستم که آن
اگر دنبال راهی برای بهبود روابط خودتان با دیگران (همسر و فرزند و همکار و شاگرد) هستید، کتاب تئوری انتخاب می‌تواند انتخاب خوبی باشد.
به نظر شما خودشناسی همان خودآگاهی است؟ وقتی می‌گوییم خودشناسی، دقیقا چه منظوری داریم؟ و وقتی به خودآگاهی می‌رسید چه حال و صورتی دارد؟ این
خودشناسی به ما کمک می کند تجربیات تازه و ناب تری داشته باشیم.
پسرک ۸ ساله با اخم رو به مادرش می‌کند و بلند می‌گوید: مامان من که بهت گفتم! دیروز نشد مشقامو بنویسم! گونه‌های مادر گلگون می‌شود،
