نوشتن مداوم را در فضای دیجیتال، با راه اندازی کانال آخرین برگ در بهمن ماه ۹۶ آغاز کردم. این کانال اولین پروژه‌ی دوره نویسندگی آنلاین است که در زمستان گذشته گذراندم. اولین دفتر خاطراتی که هر روز در آن می‌نوشتم متعلق است به جشن تولد ده سالگی که آن را از صمیمی‌ترین دوستم هدیه گرفتم و خیلی زود تمام برگه‌هایش را پر کردم. بعد از آن تا ۲۰ سالگی تقویم‌های ۳۶۵ برگی هر سال را از نوشته‌های روزانه پر کردم. وقتی فضای دیجیتال باب شد، در بلاگفا وبلاگی با نام خودم داشتم و مرتب توی آن می‌نوشتم. هیچوقت برای نوشته‌های خودم ارزش زیادی قائل نبودم. ۴ یا ۵ سال نوشتم و دوستان زیادی هم پیدا کردم. اما یک روز کل وبلاگ را حذف کردم.

بعد از آن دیگر نوشتن را جدی پیگیری نکردم. در حالی‌که یک رویای نهفته و علاقه‌ای خاص در من بود. خواندن کتاب راه هنرمند نوشته‌ی جولیا کامرون دوباره این رویا را در من برانگیخت و مرا متوجه علاقه اصلی‌ام کرد. دوباره مشغول نوشتن شدم. صفحات صبحگاهی به نوشتن‌های هر روزه‌ام اضافه شد. حالا من هر روز صفحات صبحگاهی می‌نویسم. هزار کلمه‌های جادویی روزانه را در کتاب سال خودم می‌نویسم. همراه با دوستانم در کلاس داستان نویسی تلاش می‌کنم داستان بنویسم. همراه عزیزانم در جلسات آنلاین تولید محتوا سعی می‌کنم به یک تولید کننده‌ی محتوای دیجیتال قوی تبدیل بشوم. من از رویای نویسنده شدن دست نخواهم کشید.

آخرین برگ، نام کانال نوشته‌های من در تلگرام است. اما امروز با اولین برگ در وبسایتم نوشتن را به طور جدی آغاز کردم. این اولین و تنها وبسایت شخصی من است.

پ.ن: کانال تلگرام من به نام نویسنده تمام وقت: مائده حوایی تغییر نام داده است. ( به‌روز رسانی در ۱ بهمن ۹۷)